Om een tijd alleen te zijn

Will Tura/Johan Verminnen

1973

In de stilte van de morgen

staat hij buiten op de straat

heel alleen met al zijn zorgen

omdat hij voorgoed weggaat

Zachtjes aan nu met de deur

opdat niemand ontwaakt

zo dat is nu weer gebeurd

ik denk dat ze rustig slaapt

't Had toch geen zin haar uit te leggen

waarom hij haar nu verlaat

wat zou hij meer kunnen zeggen

dan ik hoop dat ze verstaat

wat zou hij meer kunnen zeggen

dan ik hoop dat ze verstaat

Ieder heeft weleens behoefte

om een tijd alleen te zijn

ieder heeft weleens behoefte

om een tijd alleen te zijn

In de stilte van de morgen

als iedereen vast slaapt

met in een reistas al je zorgen

is het hard om weg te gaan

Alle wegen zijn dezelfde

alle straten eindeloos

en steeds trek je weer wat verder

om te vergeten wat je verloor

En steeds trek je weer wat verder

om te vergeten wat je verloor

Ieder heeft weleens behoefte

om een tijd alleen te zijn

Ieder heeft weleens behoefte

om een tijd alleen te zijn